 |
| via pinterest https://gr.pinterest.com/pin/356910339203950537/ |
`Οπως κάθε Σεπτέμβριο, έτσι και φέτος τον περιμέναμε με ανυπομονησία, όχι μόνο γιατί ανοίγουν τα σχολεία και μετά τις καλοκαιρινές διακοπές τα κορίτσια αγωνιούν για τη μέρα εκείνη, αλλά και γιατί είναι τα γενέθλιά τους.
Κάθε χρόνο λοιπόν κάναμε ένα κοινό πάρτυ και για τις δύο, αλλά φέτος τα πράγματα άλλαξαν. Η μεγάλη μου κόρη ζήτησε να κάνει το πάρτυ μόνη της, γιατί ήθελε να καλέσει τις φίλες της. `Ετσι καταλήξαμε να οργανώσουμε 2 πάρτυ, με διαφορά 10 ημερών και αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα σπίτι άνω κάτω ( λογικό), μία μαμά κατάκοπη ( επίσης λογικό) και 2 υπέροχα πλασματάκια ( τα κορίτσια μου) χαρούμενα και ευχαριστημένα.
Ο μήνας λοιπόν έκλεισε πανηγυρικά, με τούρτα χειροποίητη, μπαλόνια πολλά και παιδικά γέλια. Το κορίτσι μου έκλεισε τα 8 και είναι σα να μεταμορφώθηκε από παιδί σε δεσποινίδα. Εξακολουθεί να είναι το γλυκό και ήσυχο πλασματάκι, που ήταν πάντα, αλλά κάτι έχει αλλάξει...
Στο αυτοκίνητο δε ζητά να ακούσει πια τα παιδικά cd, που άκουγε μέχρι πριν λίγο καιρό, εγκατέλειψε την τσάντα με τις πριγκίπισσες που είχε για το σχολείο, όπως και το πάπλωμα, το οποίο χάρισε στην αδελφή της και για δώρο γενεθλίων ζήτησε να τρυπήσει τ' αυτιά της.
Την παρακολουθώ να μεταμορφώνεται και η συγκίνηση μέσα μου μεγαλώνει ... μπορεί να σταματήσει κάποιος το χρόνο παρακαλώ;
