Ο Σεπτέμβριος των γενεθλίων.

Για 'μας ο Σεπτέμβριος έχει μια γλύκα διαφορετική. Δεν είναι μόνο ότι περιμένουμε με ανυπομονησία να ανοίξουν τα σχολεία, δεν είναι ότι περιμένουμε να δούμε και πάλι τις φίλες μας, είναι ότι ανυπομονούμε για τα πάρτυ γενεθλίων μας.
Δύο πριγκίπισσες, δύο πάρτυ λοιπόν. `Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η χαρά τους που θα έρχονταν οι φίλες τους στο σπίτι ήταν απερίγραπτη και εκδηλώθηκε σε δύο πράξεις, γιατί η διαφορά τους είναι 11 μέρες ( τα χρόνια τα κρύβουμε), αρά το ένα πάρτυ ακολουθεί το άλλο.
Κουράστηκα πολύ αλλά χαλάλι τους, γιατί είναι και οι δυο υπέροχες. Ευγενικές, καλόκαρδες, ευαίσθητες, προσπαθούν κάθε μέρα όλο και περισσότερο για να κάνουν το καλύτερο που μπορούν και να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους ( που δεν είναι και λίγες για την ηλικία τους) και αυτό μου φτάνει.
`Αλλωστε, τι περισσότερο να θέλεις όταν τα παιδιά σου έχουν υγεία, έχουν φίλους και είναι χαρούμενα.
`Αντε και του χρόνου θα το κάψουμε πάλι κορίτσια....

Πότε μεγάλωσαν τόσο;

Φέτος στα γενέθλιά τους κάναμε διπλό πάρτυ, η καθεμία με τις φίλες της και νομίζω το ευχαριστήθηκαν πολύ.Της μικρής το πρώτο μέρος εκτυλίχθηκε στον κήπο, έπαιξαν, έτρεξαν, γέλασαν και πέρασαν όμορφα, όπως όλα τα παιδάκια που κλείνουν τα 6 και όμως ακόμα, ευτυχώς, διασκεδάζουν όπως όταν ήταν τρία. Της μεγάλης στο σπίτι εξ ολοκλήρου, άλλωστε δεν είναι πια παιδιά, 9 χρονών κοπέλες, άλλα ενδιαφέροντα σε αυτή την ηλικιακή ομάδα !!!!

Φέτος άργησα να τους γράψω την καθιερωμένη ανάρτηση, αλλά θέλω να τους πω ότι κάθε χρόνο τις καμαρώνω όλο και περισσότερο και τις χαίρομαι που μεγαλώνουν χαρούμενα. Θέλω να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, να έχουν υγεία και ν' αγαπά η μία την άλλη, γιατί η αδελφική αγάπη και υποστήριξη, όπως φυσικά και αυτή των γονιών προς τα παιδιά τους, δε συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο.

Από του χρόνου ίσως να καθιερώσω να τους παίρνω συνέντευξη στα γενέθλιά τους....