Κουβέντες...

via pinterest

Τις τελευταίες μέρες περνάμε δύσκολα, η μικρή είναι με βρογχίτιδα και ψήνεται στον πυρετό. Η γιατρός έχει δώσει αντιβίωση και εισπνοές, όμως το λουκουμάκι με δυσκολεύει πολύ...κλαίει, δε θέλει να βλέπει τα φάρμακα και μόνο τις εισπνοές κάνει ευχάριστα (μάλλον της αρέσει η μάσκα).
Ωστόσο, είναι σα να ωρίμασε τις τελευταίες μέρες τόσο η γλωσσίτσα της, όσο και το μυαλουδάκι της. 
Την Παρασκευή το βράδυ, η μεγάλη μου είχε μείνει στη μαμά μου και η μικρή αφού γυρίσαμε σπίτι και κατάλαβε ότι η αδερφή της δε θα ερχόταν αργότερα, όπως της είχα πει, θύμωσε και άρχισε να γκρινιάζει. Τελικά την πήρε ο ύπνος, τα ξημερώματα ξύπνησε καθώς της έβαζα θερμόμετρο και μου λέει:" Μαμά που είναι η αδερφή μου;" "Κοιμάται" της λέω και προσπαθώ να αλλάξω κουβέντα για να μην αρχίσει τη γκρίνια, γυρίζει με κοιτάζει και μου λέει "Κάνεις λάθος μαμά, ξέρεις πολύ καλά ότι είναι στη γιαγιά".
Χθες, η μεγάλη ήταν στο δωμάτιο και έπαιζε αρμόνιο, η μικρή πήγαινε και την ενοχλούσε συνέχεια, τελικά η μεγάλη της είπε να βγει από το δωμάτιο και της έκλεισε την πόρτα. Εγώ ήμουν στο δωμάτιό μου και δεν είχα καταλάβει τί έγινε, ώσπου έρχεται η μικρή και μου λέει με ύφος λυπημένο: "Μαμά να ξέρεις η αδερφή μου με πλήγωσε".
"Γιατί τί συνέβη;" 
"Με έβγαλε από το δωμάτιο και μου έκλεισε την πόρτα... αυτό με πλήγωσε πολύ!".
Εμένα πάλι αυτές οι κουβέντες με κάνουν να συγκινούμε, με την έννοια ότι συνειδητοποιώ πως τα κοριτσάκια μου μεγαλώνουν και θέλω να τα γράφω όλα αυτά που τόσο αυθόρμητα λέγονται και με εκπλήσσουν, γιατί πολύ σύντομα δε θα είναι πια παιδικές κουβεντούλες...