`Οταν μεγαλώσεις...

Από τη στιγμή που έγινα μαμά, είχα κι εχώ ακόμα δηλάδη, ένα άγχος. Θα μπορέσω να αντιληφθώ τις κλίσεις του παιδιού μου ή θα παρασυρθώ από τα δικά μου απωθημένα και θα το σπρώξω εκεί που θέλω εγώ, πιέζοντάς το, ενδεχομένως, να αγαπήσει κάτι που του είναι αδιάφορο;

`Οταν ήμουν κι εγώ μικρή, οι γονείς μου με ώθησαν σε διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες. Στην αρχή κολυμβητήριο, μετά ενόργανη και τέλος ρυθμική. `Ομως με τη γυμναστική, δυστυχώς, έχω τσακωθεί πολύ άσχημα και σε τίποτε από αυτά δεν είχα έφεση. Οι επιδόσεις μου ήταν από μέτριες έως αδιάφορες. Παρόλ' αυτά, οι γονείς μου επέμεναν να με γράφουν κάθε χρόνο και σε κάτι διαφορετικό και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί, πίστευαν ότι έστω και αυτό θα έκανε καλό στη φυσική μου κατάσταση μου ή ήταν δικό τους απωθημένο από τα παιδικά τους χρόνια;

`Εχω λοιπόν αυτό το άγχος, δε θέλω τις δικές μου επιθυμίες να τις κάνουν πράξη τα παιδιά μου. Το Σεπτέμβριο σκεφτόμαστε να γράψουμε τη μεγάλη στο μπαλέτο. Η ίδια το ζητάει,αλλά κατά καιρούς έχει ζητήσει διάφορα, όπως κολυμβητήριο και πιάνο. Τελευταία επιμένει στο μπαλέτο και λέμε να δοκιμάσουμε με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, ωστόσο, επειδή εμένα μου αρέσει και το τέννις (να το βλέπεω εννοώ, είπαμε, με τη γυμναστική διαζύγιο), προσπαθώ να την κάνω να σκεφτεί και αυτό. 

Τότε λοιπόν είναι που αρχίζουν να μου χτυπούν καμπανάκια και σκέφτομαι ότι προσπαθώ να το κατευθύνω. Ευτυχώς που οι μπαμπάδες είναι πιο cool γενικά και γρήγορα επανέρχομαι στην τάξη. Πάντως τη λουκουμίτσα θα τη γράψουμε κολυμβητήριο και εδώ πραγματικά θα βγάλω τα απωθημένα μου, γιατί μπορεί με τη γυμναστική να έχω πάρει διαζύγιο, μπορεί μικρή να μη μου άρεσε το κολυμβητήριο, αλλά ένα χαλαρό μπανάκι 1-2 φορές την εβδομάδα με το λουκουμάκι(γιατί όταν είναι μωρά μπαίνουν και οι γονείς στην πισίνα) δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. `Ασε που η μικρή δεν έχει ακόμα άποψη και δε θα νιώθω κι εγώ ότι το καταπιέζω...

Χρόνια Πολλά Μπαμπά!!

"Αγάπη μου, σήμερα γιορτάζουν οι μπαμπάδες."

"`Οπως όταν γιορτάζουν οι μαμάδες;"

"Ναι, σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στους μπαμπάδες".

Πάει στο μπαμπά της, που βλέπει τηλεόραση:

"Μπάμπα Χρόνια Πολλά, σήμερα γιορτάζεις."

"Δεν είναι η γιορτή μου σήμερα"

"Γιορτάζεις, μου το είπε η μαμά, όλοι οι μπαμπάδες γιορτάζουν σήμερα!"

"Αλήθεια; Ευχαριστώ πολύ!"

Του δίνει ένα φιλί και καθώς κάνει να φύγει επιστρέφει και του λέει

"Σ' αγαπώ πολύ..και σ' ευχαριστώ που μου κάνεις όλα τα χατίρια"

Ας πρόσεχα!

Είναι σχεδόν ένας μήνας που έχω επιστρέψει στη δουλειά και όλα φαίνονταν να έχουν μπει σε κανονικό ρυθμό. Η γιαγιά (η μαμά μου δηλαδή) μένει στο σπίτι με το λουκουμάκι μας το μικρό και πάω εγώ τη μεγάλη στο σχολείο κάθε πρωί. Το μεσημέρι γύρω στη μία την παίρνει η μαμά μου και την άλλη μέρα πάλι τα ίδια.  

Γενικά, η κόρη μας, για την ηλικία της, προσαρμόζεται εύκολα σε όλες τις καταστάσεις και δε φέρνει αντιρρήσεις (κάτι που μάλλον δε θα μπορέσω να πω για τη μικρή μας, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Ωστόσο, τελευταία, έχω παρατηρήσει ότι μιμείται απίστευτα συμπεριφορές άλλων παιδιών. Επαναλαμβάνει λέξεις που ακούει, θέλει να χτενίζει τα μαλλιά της όπως οι φίλες της και πάει λέγοντας. Στην προσπάθεια μου λοιπόν να της εξηγήσω, ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και δεν πρέπει να κάνουμε ό,τι κάνουν οι άλλοι, μια μέρα που επέμενε πολύ για κάτι και δε μπορούσα να τη μεταπείσω με τίποτα, της είπα:"Δε με ενδιαφέρει τι κάνουν τα άλλα παιδιά, με ενδιαφέρει τι κάνει το δικό μου παιδί." Ας πρόσεχα, αφενός αυτή η φράση καταγράφηκε στο μικρό μυαλουδάκι, αφετέρου δεν είναι επιχείρημα αυτό για να μάθεις ένα μικρό παιδί  να μην κάνει ή να μη λέει κάτι που δεν είναι σωστό.

Χθες το πρωί λοιπόν, ενώ καθόμασταν στο σαλόνι και παίζαμε,  με αγκαλιάζει και μου λέει:"Μαμά, δε θέλω να ξαναπάς στη δουλειά!" "Γιατί αγάπη μου;" "Γιατί θέλω να κάθεσαι εδώ και να παίζουμε" "Αφού έτσι κι αλλιώς, πάω στη δουλειά, όταν είσαι στο σχολείο" "Ναι, αλλά θέλω όταν έρχομαι να είσαι εδώ!" "Ξέρεις ότι δε μπορώ να αφήσω τη δουλειά μου. `Αλλωστε όλες οι μαμαδές δουλεύουν και η μαμά της Μαίρης και η μαμά της Σοφίας και της Μαριάννας" και συνέχισα αναφέροντας δυο - τρια ονόματα φιλενάδων της, που γνωρίζουμε και τις μαμάδες τους, για να έρθει η πάντηση: "Δε με ενδιαφέρει τί κάνουν οι άλλες μαμάδες, με ενδιαφέρει τί κάνει η δική μου μαμά".

Φυσικά εκείνη τη στιγμή με αποστόμωσε. Τελικά, πρέπει πολύ να προσέχουμε όχι μόνο τί λέμε μπροστά στα παιδιά, αλλά και τί λέμε προς αυτά όταν τους απευθυνόμαστε. Για καλή μου τύχη η κουβέντα έληξε ομαλά, η μαμά θα επιστρέψει στη δουλειά από Δευτέρα, αλλά τα απογεύματα θα είναι πάντα εδώ για να παίζουμε και να κάνουμε βόλτες.