Πάσχα στο μεγάλο χωριό.

Φέτος το Πάσχα μείναμε στην Αθήνα. `Ηταν διαφορετικό από τα υπόλοιπα για πολλούς λόγους. Η μία μου αδερφή μένει πια μόνιμα στη Γερμανία κι έτσι φέτος δεν ήταν μαζί μας. Επίσης, ήταν η πρώτη φορά που έκανα Πάσχα χωρίς τους γονείς μου, αφού βρέθηκαν στην Κέρκυρα, καλεσμένοι των πεθερικών της άλλης μου αδερφής, της μικρής. Βέβαια η πρόσκληση ίσχυε και για 'μας, αλλά με το μωρό δεν μπορούσαμε να κάνουμε τόσο μακρινό ταξίδι, γιατί και οι μέρες που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν λίγες.

`Ετσι μείναμε στο σπιτάκι μας και περάσαμε πολύ όμορφα. Χθες κάναμε μια ωραία βόλτα με τα πόδια και το βράδυ ο  μπαμπάς πήρε την κορούλα του αγκαλιά και πήγαν στην εκκλησία για δέκα ολόκληρα λεπτά. Τόσο άντεξε το παιδάκι μας το θόρυβο από τα μπαμ μπουμ των κροτίδων. Το πρωί ξυπνήσαμε όλοι μαζί με το σύνθημα της μπέμπας και άρχισε το τρέξιμο. Να φτιάξω φρουτόκρεμα για το μωρό, να πιεί γάλα η μεγάλη, να μαγειρέψω και να ετοιμάσω και ένα αβγό για τη μεγάλη, ε, να μη φτιάξω κι ένα καφεδάκι για 'μας; (αχ μάνα που είσαι;)

 Με τούτα και με 'κείνα ήρθε το μεσημέρι, να στρώσουμε τραπέζι, να καθίσουμε να φάμε και εκείνη την ώρα να ξυπνήσει και το μωρό. Τώρα λοιπόν ή έπρεπε να φάω σαν τα φίδια που καταπίνουν την τροφή τους αμάσητη ή να ταϊσω τη μπέμπα και να φάω, όταν οι άλλοι θα είναι στο γλυκό. Προτίμησα τη δεύτερη επιλογή και αφού τελείωσε και το μεσημεριανό, ο άντρας μου έπλυνε τα πιάτα κι εγώ κάθισα στο μπαλκόνι και διάβασα με τη μεγάλη μου κόρη τους άθλους του Ηρακλή. Τώρα νύχτωσε για τα καλά, η μπεμπούλα αποκοιμήθηκε, ενώ μπαμπάς και κόρη παρακολουθούν ντοκιμαντέρ με ζώα στην τηλεόραση. 

Η Αθήνα είναι άδεια, μπορεί να είμαστε και οι μοναδικοί που μείναμε πίσω. Τα χωριά ξαναγέμισαν κόσμο και φασαρία και τελικά με τόση ησυχία που επικρατεί εδώ, μοιάζει σα να είμαστε εμείς στο χωριό ....  στο μεγάλο χωριό.