Τα κορίτσια μου επέστρεψαν από τις φετινές μίνι διακοπές τους. Ο μπαμπάς μας έχει άδεια τώρα και είναι όλη μέρα μαζί τους. Γέμισε ξανά το σπίτι μας φωνές και γέλια και μικρά πατουσάκια που τρέχουν από 'δω κι από 'κει. Η αλήθεια είναι ότι τους πήρε λίγες μέρες να προσαρμοστούν ξανά στο διαμέρισμα, ειδικά της μικρής, εε.. δεν είναι και λίγο πράγμα από την αυλή και την ελευθερία του χωριού να περιορίσουν την ενεργητικότητά τους σε τέσσερις τοίχους.
Τις κοιτάζω και δεν τις χορταίνω, έχουν μεγαλώσει πολύ, έχουν ψηλώσει, τα μαλλάκια τους μάκρυναν και η μεγάλη περισσότερο, έχει γίνει σοκολατένια, γιατί έκαναν και καμιά εικοσαριά μπάνια.
Καθώς τις χαζεύω έτσι, πολλές φορές νιώθω σαν το φωτογράφο που έχει την καλύτερη θέση για να τραβήξει τις πιο υπέροχες φωτογραφίες σ' ένα σπουδαίο γεγονός και δεν ξέρει από που ν' αρχίσει ή εξίσου αγχωτικό, δεν ξέρει αν θα προλάβει να απαθανατίσει όλες τις στιγμές...
`Εχω πολλές τύψεις για τις ώρες που χάνω μακριά τους και ανυπομονώ να περάσουν οι μέρες να πάρω κι εγώ την άδειά μου και να είμαι μαζί τους όλη μέρα, κάθε μέρα...
Κορίτσια μου, τα καλύτερα έρχονται !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου