Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Το νηπιαγωγείο μας.

Φέτος λοιπόν η μεγάλη μου πάει στο νηπιαγωγείο και αν αυτή είναι η πρόβα τζενεράλε, πρίν το "μεγάλο σχολείο", τότε έχω βάσιμες υποψίες πως όλα θα εξελιχθούν ομαλά στη σχολική της ζωή. Μετά από ένα μήνα, έχει προσαρμοστεί τελείως, μιλά με ενθουσιασμό για τις δασκάλες της, που είναι και οι δύο εξαιρετικές και το πιο σημαντικό για 'μένα, δεν κλαίει πια, όπως έκανε τα τελευταία δύο χρόνια στον Παιδικό Σταθμό.
Η θητεία της στον Παιδικό δεν ήταν καθόλου εύκολη. Αν εξαιρέσουμε τον πρώτο μισό χρόνο, από εκεί κι έπειτα όλα έγιναν δύσκολα. Κάθε πρωί έκλαιγε κι εγώ έφευγα με μαύρη καρδιά για τη δουλειά, γιατί ήξερα ότι το παιδί μου για να κλαίει κάτι γίνεται εκεί που το ενοχλεί. Είναι βέβαια από τη φύση της τρομερά ευαίσθητη και αυτό πρέπει να το δουλέψουμε πολύ.
Φέτος όμως, τέλος οι δασκάλες που φωνάζουν και κυρίως τέλος οι ανιαρές και ατελείωτες ώρες του Παιδικού Σταθμού. Εκεί, ειδικά πέρυσι, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να ζωγραφίζουν, θα μου πει κανείς και τί άλλο να κάνουν 4 χρονών παιδάκια. Θα μπορούσαν για παράδειγμα να κάνουν κάτι πιο βιωματικό, όπως φέτος που η δασκάλα τους τους έφερε σταφύλια, τα έλιωσαν με τα χεράκια τους, έβαλαν το απόσταγμα του σταφυλιού σ' ένα μπουκάλι για να γίνει ξύδι και μετά πήγαν στην κουζίνα κι έφτιαξαν μουσταλευριά!!!
Επίσης, στο νήπιο έχουν μία δανειστική βιβλιοθήκη και κάθε Παρασκευή δανείζονται ένα βιβλίο, το οποίο πρέπει μέσα στο Σαββατοκύριακο να το διαβάσουν, να ζωγραφίσουν μία εικόνα που τα εντυπωσίασε περισσότερο και μετά, πάντα με τη βοήθεια των γονιών, να γράψουν τον τίτλο του βιβλίου, ποιός τους το διάβασε και την ημερομηνία. `Ετσι τα παιδιά μαθαίνουν ν' αγαπούν τα βιβλία, εξοικειώνονται με τα γράμματα και οι γονείς, πράγμα εξίσου σημαντικό, με αυτό τον τρόπο, συμμετέχουν στη μαθησιακή διαδικασία των παιδιών τους.
Σε λίγες μέρες, θα πάνε και την πρώτη τους εκδρομή, στο Μουσείο της Παλιάς Βουλής και ανυπομονώ να δω με τί εντυπώσεις θα γυρίσει πίσω.
Φυσικά όλα αυτά προϋποθέτουν να αγαπάς τη δουλειά σου και τα παιδιά, να έχεις φαντασία και πολλή υπομονή. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο να έχεις να διαχειριστείς 20 παιδιά, με διαφορετικά βιώματα και από διαφορετικά οικογενειακά περιβάλλοντα, αλλά πρέπει να το κάνεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αυτή ίσως να είναι από τις πιο δύσκολες δουλειές που υπάρχουν... γι' αυτό κάποτε την έλεγαν λειτούργημα.


http://www.pinterest.com/pin/361062095096045097/