Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Οι διακοπές των παιδιών

Τα κοριτσάκια μας λειπούν στο χωριό για διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά και αυτό είναι μεν καλό γι' αυτά, γιατί έχουν χορτάσει μπάνια και παιχνίδι, από την άλλη είναι κακό για 'μάς, γιατί μας λείπουν πολύ. Τα Σαββατοκύριακα κατεβαίνουμε και τις βλέπουμε και όταν έρχεται η ώρα να φύγουμε, δε μπορούμε να ξεκολλήσουμε.
Αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι η συμπεριφορά της μεγάλης μας έχει αλλάξει. `Εχω γράψει πολλές φορές ότι είναι ένα υπάκουο παιδί, αυτά τα ωραία όμως συνέβαιναν ... last year (κατά τη γνωστή διαφήμιση). Τώρα χτυπάει το πόδι κάτω, όταν δε γίνεται το δικό της και αντιγράφει τα ξαδέρφια της σε  ό,τι κι αν κάνουν σε ό,τι κι αν πουν. Ειδικά με την ξαδερφούλα της που έχουν την ίδια ηλικία, η ταύτιση είναι άνευ προηγουμένου. 
Το τρομερό όμως στην όλη ιστορία είναι πως τα παιδιά παρασύρουν το ένα το άλλο, στο να κάνουν αυτό που δεν πρέπει, π.χ.: θα περπατήσει η μία ξυπόλητη, θα το κάνει και η άλλη, θα φάει με τα χέρια η μία, θα το κάνει και η άλλη. 
Γιατί ποτέ τα παιδάκια δεν παρασύρουν το ένα το άλλο στο να κάνουν αυτό που επιτρέπεται, π.χ.: να μην περπατάνε ξυπόλητα στην αυλή, να τρώνε σα μικρά ανθρωπάκια και όχι σα γουρουνάκια και άλλα πολλά παρόμοια.
Αυτό το ερώτημα βασάνιζε τις μαμάδες τις δικές μας (γιατί κι εμείς τα ίδια κάναμε) και όπως φαίνεται θα βασανίζει πολλές γενιές μαμάδων ακόμα...