Κουπεπέ...

Πριν ενάμιση μήνα γέννησε η αδερφή μου ένα πολύ πολύ όμορφο κοριτσάκι (και αυτό το γράφω εντελώς αντικειμενικά, είναι το τρίτο πιο όμορφο μωρό που έχω δει). Δυστυχώς προς το παρόν μπορούμε να τη δούμε μόνο μέσω skype, αλλά οι δικές μου έχουν ενθουσιαστεί με την ξαδερφούλα τους. Η μικρή αγκαλιάζει την οθόνη και της φωνάζει "φούλα μου, μωλό μου", η μεγάλη είναι πιο σοβαρή και περιορίζεται σε φιλιά πεταχτά μέσω οθόνης.

Χθες λοιπόν το απόγευμα κάποια στιγμή κι ενώ μιλούσαμε μέσω skype, η μπέμπα ξύπνησε και έκλαψε, πήγε η αδερφή μου την πήρε αγκαλιά και την έφερε κοντά στον υπολογιστή να τη δούμε. Λέω στη δική μου τη μικρή "Στείλε ένα φιλάκι στην ξαδερφούλα σου και πες της να μην κλαίει" κι εκείνη πάει κοντά στην οθόνη, σηκώνει το χεράκι της και της λέει: " Κουπεπέ-κουπεπέ". Μας έκανε όλους να γελάσουμε πολύ και μας ξάφνιασε με τον αυθορμητισμό της, αλλά και με το γεγονός ότι κατάλαβε τι έπρεπε να πει. 
Αύριο κλείνει τα δύο και φυσικά δε μπορώ να μην αναρωτηθώ το γνωστό και χιλιοειπωμένο: "Μα πότε πέρασαν κιόλας δύο χρόνια;"