Ας σταματήσει κάποιος το χρόνο (μέρος Α)

via https://gr.pinterest.com/pin/356910339203149523/

Το προηγούμενο Σάββατο έκλεισε τα πέντε ... πραγματικά αν με ρωτήσει κάποιος πότε πέρασαν πέντε χρόνια από εκείνο το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου 2011 δε θα ξέρω τί ν' απαντήσω.

Πάει πια στο νήπιο, είναι η μασκότ του σπιτιού και για την ηλικία της έχει απίστευτο χιούμορ. Επίσης είναι πεισματάρα, ακατάστατη και λίγο ζηλιάρα, όπως λέει και η ίδια αν της ζητήσεις να περιγράψει τον εαυτό της.

Το Σάββατο κάναμε το πάρτυ της, στη διάρκεια του οποίου μου είπε 2-3 φορές "είναι το πιο χάλιο πάρτυ που έχω κάνει" και άλλες 4-5 "είναι το πιο τέλειο πάρτυ μου", ανάλογα με το αν συμφωνούσε ή διαφωνούσε με την αδερφή της, την ξαδέρφη της και τα άλλα παιδάκια, κάθε φορά που αποφάσιζαν να κάνουν κάτι.

Είναι παιδί απρόβλεπτο, μπορεί να αρνηθεί να κάνει κάτι όταν της το ζητήσεις και μετά από λίγο μόνη της να κάνει αυτό για το οποίο αρνιόταν πεισματικά να συνεργαστεί λίγα λεπτά πριν. 

`Ολες της οι αντιδράσεις είναι δυναμικές, διεκδικεί τη θέση της στο χώρο και δεν ησυχάζει αν δεν την κατοχυρώσει. Είναι πάντα η μικρή της παρέας, μιας κι ακόμα δεν έχει τις δικές της σταθερές φίλες, αλλά δε διανοείται στην παρέα κανείς να την υποτιμήσει.

Σήμερα μου δήλωσε όλο χαρά ότι θα γίνει σεφ και ζαχαροπλάστης όταν μεγαλώσει, θα ζει στην Αγγλία σ' ένα σπίτι με κήπο και θα έχει ένα σκυλάκι.

"Μαμά, θα έρχεσαι να με βλέπεις;" με ρώτησε κι εγώ βούρκωσα, όχι γιατί το παιδί μου σχεδιάζει τη ζωή του μακριά από 'μένα, αλλά γιατί ξαφνικά είδα τα χρόνια να περνούν αστραπιαία και μ' έπιασε αυτή η συγκίνηση που νιώθω κάθε χρόνο στα γενέθλια των παιδιών μου, όταν συνειδητοποιώ ότι το χρόνο δεν τον σταματάει κανείς...