Ο ψεύτης βοσκός

Αυτό είναι από τα αγαπημένα παραμύθια της κόρης μου. Είναι ένας από τους γνωστούς μύθους του Αισώπου, όπου στο τέλος ο μικρός βοσκός καταφέρνει να χάσει τα πρόβατά του, αφού τα τρώει ο λύκος.

"Γιατί οι συγχωριανοί του μικρού βοσκού, δεν τρέχουν να τον βοηθήσουν όταν εκείνος τους φωνάζει να τον σώσουν, αγάπη μου;"

"Γιατί μαμά, ο βοσκός είχε πει πολλές φορές ψέματα, ότι έρχεται ο λύκος και του τρώει τα πρόβατα"

"Αν ο βοσκός δεν τους είχε ξεγελάσει τις προηγούμενες φορές, οι συγχωριανοί του θα τον είχαν πιστέψει και θα έτρεχαν να τον βοηθήσουν. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι δεν είναι σωστό να λέμε ψέματα;".

Η απάντηση είναι πάντα "ναι", αλλά το ψέμα, ψέμα. Τον τελευταίο καιρό, λέει όλο και πιο συχνά ψέματα και κατασκευάζει ιστορίες από το πουθενά. Τις προάλλες, είχε δει σε dvd τα σκυλάκια της Δαλματίας και μόλις τελείωσε μου ζήτησε να δει κι άλλο. Δεν την άφησα και άρχισε η σχετική γκρίνια. Το απόγευμα που ήρθε ο μπαμπάς της και ενώ εγώ ήμουν στο δωμάτιο και άλλαζα τη μπέμπα, την ακούω να λέει:" Μπαμπά θα μου βάλεις να δω ένα dvd; Σήμερα δεν είδα κανένα.". Φυσικά, μπήκα στη μέση και αναγκάστηκε να πει την αλήθεια.

Ξέρω ότι σ' αυτή την ηλικία λένε ψέματα και φτιάχνουν σενάρια που θα μπορούσαν να γίνουν ταινίες. Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο δεν είναι το ίδιο ψέμα, όσο το γεγονός ότι αντιλαμβάνεται πως το να πει ψέματα θα εξυπηρετήσει το σκοπό της. Κάθε φορά τις εξηγούμε γιατί δεν πρέπει να λέει ψέματα και κάθε φορά δείχνει να καταλαβαίνει ...μέχρι την επόμενη φορά που θα έχουμε πάλι τα ίδια.

Δεν ξέρω αν το χειριζόμαστε σωστά, αλλά ελπίζω ότι μεγαλώνοντας θα καταλάβει πραγματικά πόσο σημαντικό είναι να λέει την αλήθεια, ακόμα κι αν θα έχει συνέπειες για την ίδια.